W dzisiejszym artykule kontynuujemy temat pielęgnacji skóry w chorobach tarczycy. Poprzednio pisałam o pielęgnacji skóry w niedoczynności tarczycy https://bioteam.com.pl/pielegnacja-skory-w-niedoczynnosci-tarczycy-choroba-hashimoto/ Tym razem przyjrzymy się bliżej nadczynności tarczycy wynikającej głównie z Choroby Gravesa-Basedowa.
Pielęgnacja skóry w nadczynności tarczycy
Nadczynność tarczycy to zaburzenie polegające na nadmiernym wytwarzaniem hormonów tarczycy. Przyczyną nadczynności jest głównie Choroba Gravesa – Basedowa o podłożu autoimmunologicznym, w której własne przeciwciała pobudzają tarczycę do nadmiernej produkcji hormonów.
W nadczynności tarczycy skóra przystosowuje się do zwiększonych stężeń hormonów tarczycowych i wzmożonego metabolizmu. Staje się ciepła, wilgotna, gładsza, dłonie są spocone, często zaczerwienione. W wyniku wzmożonej aktywności gruczołów łojowych – występują objawy łojotoku (łojotokowego zapalenia skóry). Naukowcy wykazali, że w nadczynności tarczycy naskórek staje się cieńszy, a skóra właściwa pogrubiała wskutek odkładania się gikozaminoglikanów.
Zdarza się, że chorzy zmagają się też z różowymi rumieńcami lub zbrązowieniem skóry, co jest skutkiem nadmiernej pigmentacji. Kolejnym sygnałem świadczącym o nadczynności jest swędzenie całego ciała, pojawia się też pokrzywka. Funkcja fibroblastów staje się niewłaściwa i spada poziom elastyny.
Jak pielęgnować skórę, chorując na nadczynność tarczycy w tym Chorobę Gravesa-Basedowa?
U osób z nadczynnością tarczycy pielęgnacja polegać powinna głównie na wyciszeniu zaczerwienienia i świądu oraz normalizacji ujść gruczołów łojowych.
Do pielęgnacji skóry zaczerwienionej w przebiegu nadczynności tarczycy, na uwagę zasługują preparaty zawierające w swoim składzie substancje adaptogenne. Surowce roślinne, adaptogenne to takie, które mają normalizujący wpływ na skórę, nie powodujące nadstymulacji i nie blokujące normalnych jej funkcji. Do najskuteczniejszych roślin o działaniu adaptogennym zalicza się: żeń-szeń, różeniec górski oraz cytryniec chiński. Sprawdzą się również preparaty zawierające wyciąg z aloesu, który będzie koił nadmiernie podrażnioną skórę.
Wydzielanie nadmiernej ilości łoju powoduje blokowanie się gruczołów łojowych i powstawanie rozszerzonych porów, co może sprzyjać namnażaniu się drobnoustrojów i towarzyszącym im stanom zapalnym skóry. Dlatego w codziennej pielęgnacji należy pamiętać o dokładnym oczyszczaniu skóry za pomocą preparatów o naturalnym pH.
Na uwagę zasługuje ekstrakt z rumianku, obecny choćby w tonikach. Wykazuje on działanie oczyszczające, delikatnie ściągające, zmiękczające. Działa miejscowo przeciwzapalnie i odkażająco.
Podczas pielęgnacji skóry w przebiegu nadczynności tarczycy, należy także pamiętać o odpowiednim nawilżaniu. Zalecane są preparaty kosmetyczne o niskiej zawartości olejów. Znajdujące się w ich recepturach składniki powinny charakteryzować się nie tylko działaniem nawilżającym, regenerującym, lecz także antyseptycznym, ściągającym, przeciwłojotokowym, absorbującym nadmiar łoju, a także matującym.
Pielęgnacja skóry w nadczynności tarczycy – to musisz wiedzieć
Skuteczne w walce z objawami tłustej skóry są również aminokwasy bogate w siarkę, między innymi N-acetylometionina i N-acetylocysteina. Stanowią one środek regulujący i utrzymujący na właściwym poziomie wydzielanie łoju. Bardzo ważnymi składnikami preparatów przeciwłojotokowych są niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT), czyli kwas linolowy, linolenowy, arachidonowy. Układy te powodują modyfikację płaszcza hydrolipidowego, dzięki czemu kontrolują skład mikroorganizmów warstwy skórnej.
Działanie to można wspomagać dodatkiem olejków: z bergamotki, drzewa herbacianego, geraniowego, jałowcowego, lawendowego, tymiankowego i sandałowego, które zalicza się do grupy surowców oddziałujących na procesy wydzielnicze skóry. Ograniczają one wytwarzanie łoju, działają bakteriobójczo i przeciwzapalnie, udrażniają ujścia gruczołów łojowych, zapobiegają ich czopowaniu.
Literatura:
1. Joshua D. Thyroid hormone action on skin, Safer, Dermato-Endocrinology 3:3, 211-215; July/August/September 2011.
2. Kasumagic-Halilovic E. Thyroid Disease and the Skin. Annals Thyroid Res. 2014;1(2): 27-31.3.
3.Dogra A, Dua A, Singh P. Thyroid and skin. Indian J Dermatol. 2006; 51: 96-99.
4. Delgermurun B., Klencki M. Niedoczynność tarczycy jako przyczyna suchości skóry. Pol J Cosmetol 2013, 16(3): 179-185
5. Nakagawa N., Sakai S., Matsumoto M., i in., Relationship between NMF (Lactate and Potassium) content and the physical properties of the stratum corneum I healthy subjects, Journal of Investigative Dermatology, 2004, 122, 755–763.
6. Van Coillie E., Proost P., Van Aelst I., Struyf S., Polfliet, M., De Meester I., Harvey D.J., Van Damme., J., Opdenakker G. 1998. Functional Comparison of Two Human Monocyte Chemotactic Protein-2 Isoforms, Role of the Amino-Terminal Pyroglutamic Acid and Processing by CD26v/Dipeptidyl Peptidase IV. Biochemistry. 37(36). 12672-12680.
7. Walter P. Epidermal and dermal effects of topical lactic acid. American. Academy of Dermatology, 1996.
8. Tadeusz Wolski, Tomasz Baj, Agnieszka Ludwiczuk, Magdalena Sałata, Kazimierz Głowniak, Surowce roślinne o działaniu adaptogennym oraz ocena zawartości adaptogenów w ekstraktach i preparatach otrzymanych z rodzaju Panax. Postępy Fitoterapii 2/2009, s. 77-97
0
